بررسی تاثیر تغییرات ژئوسل بر پایداری شیروانی در خاک غیراشباع

این پژوهش به بررسی عملکرد و بازدهی مسلح کننده ژیوسل در پایداری شیروانی مسلح شده با لایه ژیوسل در شرایط خاک غیراشباع می پردازد. شیروانی مسلح شده با ژیوسل به دلیل اینکه مسلح کننده ژیوسل دارای ارتفاع (سه بعدی) بوده، همانند یک تیر در خاک عمل می کند و به دلیل داشتن خصوصیات خمشی، دارای ممان اینرسی و در نتیجه مقاومت خمشی نیز می باشد. این امر، سبب کاهش جابه جایی شیروانی و افزایش ضریب اطمینان شیروانی خواهد شد. در نظر گرفتن شرایط غیراشباع برای خاک، کمک زیادی در ایجاد نتایج نزدیک به واقعیت می کند. یکی از مدل های شناخته شده در میان مدل های الاستوپلاستیک برای مدل سازی خاک های غیراشباع، مدل بنیادی بارسلون می باشد که این مدل به نرم افزار FLAC2D توسط کدنویسی اضافه شده است. در این مطالعه، به بررسی تغییرات ضخامت، طول و تعداد لایه ژیوسل بر پایداری شیروانی پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بازده مسلح کننده ژیوسل در افزایش ضریب اطمینان به تعداد لایه و عمق قرارگیری آن بستگی دارد. با افزایش عمق قرارگیری اولین لایه ژیوسل نسبت به ارتفاع شیروانی، مقدار جابه جایی جانبی و قایم خاک در قسمت بالای شیروانی افزایش خواهد یافت. همچنین ظرفیت باربری با افزایش طول لایه ژیوسل افزایش می یابد. با افزایش طول لایه ژیوسل، مقاومت سطح مشترک، مقاومت کششی بسیج شده و ممان خمشی افزایش می یابد.همچنین با افزایش ضخامت ژیوسل مقدار ممان اینرسی افزایش یافته و در نتیجه، مقدار لنگر خمشی مسلح کننده ژیوسل افزایش پیدا می کند.