بررسی تأثیر خستگی بر تعادل با استفاده از الکترومایوگرافی عضلات در اندام تحتانی جوانان

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر خستگی بر تعادل در اندام تحتانی افراد جوان با استفاده از الکترومایوگرافی و انحرافات مرکز فشار پا (COP) بود.

تعداد 10 نفر زن جوان با میانگین و انحراف استاندارد سن 3/01±26/4 سال، وزن 5/75±65/5 کیلوگرم، قد 2/61±165 سانتی متر، شاخص توده بدنی 2/08± 24/08 و بدون هیچ گونه سابقه آسیب در اندام تحتانی و مشکلات تعادلی آزمایش شدند. برای سنجش تعادل، از آزمون تعادل لک لک و ثبت انحرافات مرکز فشار پا (COP) توسط دستگاه فورس پلیت استفاده شد. برای ارزیابی خستگی، سه پارامتر توان عضله (P) و فرکانس میانه (F) و ریشه میانگین مجذور سیگنال خام (RMS) توسط الکترومایوگرافی قبل و بعد از مرحله خستگی بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه های 16-SPSS و MATLAB و آزمون آماری من ویتنی استفاده شد.

با توجه به سطح معناداری (0/05>P) مشخص شد که خستگی بر توان و RMS عضله اثر معناداری می گذارد، اما بر میانگین فرکانس عضله اثر معناداری نمی گذارد و نیز خستگی باعث افزایش توان عضله و کاهش RMS عضله می شود؛ همچنین بیشترین تغییر توان عضله در عضله دو سر ران (BF)، بیشترین تغییر فرکانس میانه در عضله نیم وتری (ST) و بیشترین تغییر RMS در عضلات دوقلوی داخلی (GM) و دوقلوی خارجی (GL) مشاهده شد.

نتایج نشان دادند که بین خستگی عضلات اندام تحتانی و ایجاد اختلال در تعادل فرد رابطه منفی وجود دارد؛ به این معنا که با افزایش سطح خستگی در عضلات، تعادل بیشتر تضعیف می شود.