مقایسه تأثیر پروتکل‌های خستگی عملکردی و غیرعملکردی بر تعادل پویای بسکتبالیست‌های آماتور

 هدف تحقیق حاضر مقایسه پروتکل های خستگی عملکردی و غیرعملکردی بر تعادل پویای بسکتبالیست های آماتور بود.

ده بسکتبالیست آماتور (میانگین سن 1/5±21/4 سال، قد 7/1±177/5 سانتی متر و وزن 8/5±67/4 کیلوگرم) برای شرکت در این تحقیق داوطلب شدند. به منظور ایجاد خستگی غیرعملکردی از پروتکل خستگی پله و برای ایجاد خستگی عملکردی از پروتکل خستگی ویژه بسکتبال استفاده شد. ارزیابی تعادل با دستگاه تعادل سنج بایودکس و با استفاده از آزمون پوسچرال استابیلیتی در سطح 2 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمون تی همبسته و تی مستقل انجام شد (0/05>P).

نتایج نشان دهنده کاهش تعادل در اثر هر دو پروتکل خستگی بود، طوری که پروتکل خستگی غیرعملکردی شاخص تعادل کلی را 21/39 درصد و پروتکل عملکردی این شاخص را 10/49 درصد کاهش داد. از بین پارامترهای بررسی شده، تفاوت بین پیش آزمون و پس آزمون شاخص تعادل کلی و تعادل در جهت قدامی خلفی بر اثر پروتکل غیرعملکردی (به ترتیب 0/03=P و 0/03=P) معنی دار گزارش شد.

با توجه به یافته های تحقیق حاضر، خستگی غیرعملکردی حفظ تعادل را بیشتر از خستگی عملکردی تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین استفاده از تمرینات متفاوت از تمرینات تخصصی برای تجربه دوره خستگی ممکن است در بهبود تعادل بسکتبالیست ها موثر واقع شود.