طراحی الگوی توسعه صنعت بانکرینگ کشور با تاکید بر کنشگران این حوزه

بانکرینگ یا سوخت رسانی به کشتی ها شبکه گسترده ای از سازمان و مراودات تجاری را در برمی گیرد و در این میان وجود مزیت های فراوان بانکرینگ، کشورهای مختلف را به توسعه این صنعت ترغیب کرده است. این مقاله درصدد است با توجه به اهمیت و سودآوری این حوزه، صنعت بانکرینگ کشور را مورد بررسی و تحلیل قرار داده و با تاکید بر کنشگران این حوزه، مدلی برای توسعه آن ارایه نماید. رویکرد پژوهش به صورت کیفی اکتشافی و با ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته با 16 نفر از خبرگان این صنعت است. نمونه گیری از نوع هدفمند بوده و بر مبنای اصل اشباع نظری تعیین شده و برای تحلیل داده ها از تحلیل مضمون بهره گرفته شده است. درنهایت مدل به دست آمده در 4 گام اصلی سرمایه گذاری، ارایه تسهیلات حمایتی، عملیات مناسب بانکرینگ و خدمات جانبی و همچنین اقدامات نظارتی و کنترلی شایسته تدوین شد که هر کدام از این موارد، کنشگران خاصی داشته و دارای روابط متناظر است. راهکارهای پیشنهادی نیز، در قالب 2 رکن پیشنهادهای سیاستی و پیشنهادهای عملیاتی مطرح شده است. پیشنهادهای سیاستی به صورت کلان، مجلس شورای اسلامی، دولت و برخی موارد سیاستی دیگر را طرح می کند. پیشنهادهای عملیاتی نیز بر حسب 7 بخش در وزارت نفت و سازمان های تابعه، سازمان بنادر و دریانوردی ایران، بانک مرکزی، سازمان گمرک، شرکت های خصوصی بانکرینگ کننده، انجمن صنعت بانکرینگ ایران و کارگروه مستقل ویژه صنعت بانکرینگ مطرح شده است.