اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر خودتنظیمی و استرس تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر خودتنظیمی و استرس تحصیلی دانش آموزان متوسطه دوم انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان متوسطه اول منطقه 16 شهر تهران و نمونه گیری با روش تصادفی ساده 60 نفر انتخاب شدند. برنامه اثربخشی آموزش مهارت حل مسیله به مدت 8 جلسه دو ساعته در طی دو ماه برای گروه آزمایش انجام گرفت. برای گردآوری اطلاعات از آزمون پرسشنامه خود نظم دهی تحصیلی کانل وریان (1987) و پرسشنامه استرس تحصیلی(برمن و همکاران ، 2009) استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی آزمون لون، کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که بین خود نظم دهی تحصیلی و استرس تحصیلی قبل و بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد. وجود تفاوت معناداری در زیر مقیاس های خود نظم دهی تحصیلی (خود نظم دهی بیرونی، خود نظم دهی درونی، خود نظم دهی شناختی و انگیزه درونی) است. (p<0.001). و در زیر مقیاس های استرس تحصیلی (ابهام در تکلیف، گران باری درسی، سبک باری درسی، ناسازگاری برنامه ی آموزشی، نحوه ارزشیابی تحصیلی) تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.001) و می توان نتیجه گیری  کرد که برنامه مداخله ای آموزش مهارت حل مسیله می تواند بر افزایش خود تنظیمی تحصیلی و کاهش استرس تحصیلی دانش آموزان موثر باشد.