بررسی تغییرات سیستم آنتی‌اکسیدان گیاه گوجه‌فرنگی (Lycopersicum solanum L.) تیمار شده با نانوسیلیس و 24-اپی‌براسینولید تحت تنش کادمیوم

در این بررسی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با فلز سنگین کادمیوم در دو سطح (صفر و 100 میکرومولار)، دو سطح 24-اپی براسینولید (صفر و 75/0 میکرومولار) و دو سطح نانوذره سیلیس (صفر و 50 میلی گرم در لیتر) روی گیاه گوجه فرنگی انجام شد. تنش کادمیوم به طور معنی داری باعث کاهش پارامتر های رشدی، محتوای کلروفیل و همچنین افزایش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدیید، پراکسید هیدروژن و افزایش تجمع کادمیوم در برگ گیاه گوجه فرنگی شد. نتایج نشان داد که پیش تیمار نانوذره سیلیس منجر به بهبود ویژگی های رشدی و افزایش فعالیت پلی فنول اکسیداز در برگ گیاه تحت تنش گردید. کاهش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدیید و پراکسید هیدروژن، به دنبال کاهش تجمع کادمیوم در این تیمار مشاهده شد. پیش تیمار 24-اپی براسینولید نیز منجر به کاهش محتوای ترکیبات فنولی، مالون د آلدیید، پراکسید هیدروژن و همچنین افزایش وزن تر اندام هوایی، نسبت طول ریشه به طول ساقه، فعالیت پلی فنول اکسیداز و کاتالاز و کاهش تجمع کادمیوم در برگ گیاه تحت تنش شد. بر اساس نتایج اثر متقابل پیش تیمار نانوذره سیلیس و 24-اپی براسینولید بر محتوای مالون د آلدیید و پراکسید هیدروژن و نیز وزن خشک ریشه، فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز و کاهش تجمع کادمیوم در برگ معنی دار بود. به نظر می رسد تیمار های نانوذره سیلیس و 24-اپی براسینولید با بهبود ویژگی های بیوشیمیایی و مقاومت آنتی اکسیدانی گوجه فرنگی منجر به افزایش رشد و تخفیف تنش کادمیوم می گردد.