بهبود برخی شاخص های ‌فیزیولوژیک گل سوسن (Lilium spp.) در شرایط کم‌آبیاری با استفاده از محلول پاشی برگی اسپرمیدین

پلی آمین ها از جمله اسپرمیدین نقش مهمی در تحمل گیاهان به تنش کم آبی دارند. به منظور بررسی تاثیر اسپرمیدین بر صفات فیزیولوژیک گل سوسن در شرایط تنش کم آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح کم آبیاری (100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) و سطوح مختلف اسپرمیدین (0، 1، و 2 میلی‏مولار) بود. بر اساس نتایج، تنش شدید کم آبیاری (25 درصد ظرفیت زراعی)  به ترتیب باعث افزایش 174 درصدی و 55 درصدی پرولین و نشت الکترولیت نسبت به شاهد شد. برخلاف آن کاهش 33 درصدی و 26 درصدی در میزان کاروتنویید و پروتئین نسبت به تیمار بدون تنش مشاهده شد. نتایج نشان داد که کاهش دسترسی به آب در گیاه سوسن سبب تحریک فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز و مالون دی آلدهید می شود، ولی مقدار کلروفیل برگ ها کاهش می یابد. همچنین، تحت تنش شدید (25 درصد ظرفیت زراعی) با کاربرد اسپرمیدین (2 میلی‎مولار) میزان فعالیت آنزیم ها افزایش و میزان مالون‎دی‎آلدهید کاهش یافت. بنابراین، محلول پاشی برگی اسپرمیدین (2 میلی مولار) و تنش ملایم (75 درصد ظرفیت زراعی) یک روش قابل اجرا برای صرفه جویی در مصرف آب و حفظ کیفیت شاخساره سوسن است.