ارزیابی رشد و برخی فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی سیاه شور (Suaeda fruticosa) تحت تنش شوری و گلایسین بتائین

تنش شوری یکی از مهم ترین دلایل کاهش تولیدات کشاورزی است، که به طور روزافزون خطر جدی برای کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می رود. به منظور بررسی تاثیر گلایسین بتایین بر افزایش مقاومت به تنش شوری گیاه سیاه شور (Suaeda fruticosa)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 97-1396 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح شوری در چهار سطح 3، 10، 30 و 60 دسی زیمنس بر متر و گلایسین بتایین در دو سطح محلول پاشی با آب مقطر و غلظت 50 میلی مولار گلایسین بتایین بود. نتایج حاکی از تاثیر معنی دار سطوح شوری و تیمار گلایسین بتایین بر همه صفات مورد بررسی به جز تاثیر گلایسین بتایین بر میزان کاتالاز بود. همچنین تاثیر متقابل تنش شوری و گلایسین بتایین بر تمامی صفات به جز کاتالاز و پراکسیداز معنی دار بود. کاربرد گلایسین بتایین در تمامی سطوح تنش سبب افزایش طول ساقه، طول ریشه، نسبت طول ریشه به ساقه، عملکرد گیاه و سطح برگ گیاه نسبت به عدم کاربرد گلایسین بتایین شد، به طوری که در خصوص وزن خشک اندام هوایی بیش ترین وزن خشک گیاه در تیمار گلایسین بتایین در سطوح 3 و 10 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد که نسبت به حالت بدون کاربرد گلایسین بتایین به ترتیب سبب افزایش 48/58 و 25/47 درصد در وزن خشک گیاه شد. ترکیبات پرولین، مالون دی آلدهید، کاتالاز و پراکسیداز با افزایش سطح تنش از 3 به 60 دسی زیمنس بر متر افزایش یافت. تولید ترکیبات آنتی اکسیدانی پرولین، مالون دی آلدهید و پراکسیداز در گیاهان تحت تیمار گلایسین بتایین نسبت به عدم کاربرد گلایسین بتایین به طور معنی داری کاهش یافت. به طور کلی نتایج بیانگر نقش مثبت گلایسین بتایین در کاهش اثرات ناشی از تنش شوری بر گیاه سیاه شور بود.