پاسخ آنتی‌اکسیدانی ژنوتیپ‌های گواوا (Psidium guajava L.) به شوری

در مناطق جنوب و جنوب شرق ایران، میوه گواوا در زمره گیاهان اقتصادی با دو فصل میوه دهی در سال می باشد. اما شوری، توسعه کشت این گیاه را تحت تاثیر قرار داده و ضرورت معرفی ژنوتیپ های متحمل به شوری در آن را پررنگ کرده است. لذا طی سال های 1398-1397 در شهرستان بندرعباس آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی طراحی و  15 ژنوتیپ برتر گواوا تحت تیمار کلرید سدیم (2 و 6 دسی زیمنس بر متر) قرار گرفت. سپس محتوای نسبی آب برگ، محتوای کلروفیل، کاروتنویید، قند های محلول، نشت یونی، فلورسانس کلروفیل، فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در آنها بررسی شد. در تحقیق حاضر محتوای نسبی آب برگ و فلورسانس کلروفیل ژنوتیپ های گواوا در مواجه با شوری کاهش پیدا کرد. محتوای کلروفیل (آ، ب و کل) و کاروتنویید در اکثر ژنوتیپ های گواوا بعد از مواجه با شوری کاهش معنی داری داشت. همچنین، شوری افزایش فعالیت کاتالاز، پراکسیداز و نشت یونی را در اکثر ژنویپ های مواجه شده با نمک باعث گردید، اما شدت افزایش متفاوت بود. بر اساس تجزیه به عامل ها، محتوای نسبی آب برگ، فلورسانس کلروفیل، قند محلول و نشت یونی 30/60 از واریانس کل را توجیه نمودند. بالا بودن محتوای رنگدانه های کلروفیل، کاروتنویید و فعالیت آنتی اکسیدانی آنزیمی، ژنوتیپ های G11، G13 و G22 را به عنوان ژنوتیپ های متحمل به شوری دسته بندی کرد. ژنوتیپ های G18، G19 و G25 به عنوان ژنوتیپ های حساس به تنش شوری و سایر ژنوتیپ ها در حد فاصل قرار گرفتند.