ارزش گذاری مقایسه ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرای فازی و سنتی

اختلالات نورولوژی، شرایطی است که ناشی از اختلال در بخشی از مغز یا سیستم عصبی باشد. افزایش شیوع این اختلالات و بار اقتصادی بالایی که بر جامعه تحمیل می کند، لزوم بازنگری در سیاست های اصلاح مراقبت های بهداشتی را بیش از پیش نمایان ساخته است. پژوهش حاضر با هدف محاسبه ی بهای تمام شده ی خدمات ارایه شده به بیماران نورولوژی اطفال درصدد است به کاهش هزینه ها کمک نماید.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی موردکاوی از نوع کمی است که به شیوه ی توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی به پیاده سازی مدل بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرای فازی (FTDABC) در درمان بیماران نورولوژی اطفال در سال 1395 پرداخته است. به منظور بررسی تفاوت معنی داری بهای تمام شده خدمات در مدل بهایابی FTDABC و سنتی از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون استفاده شد.

 یافته های پژوهش، ضمن تایید معنی داری بهای تمام شده ی خدمات ارایه شده به بیماران به هر دو روش بهایابی، بهای تمام شده ی خدمات درمانی بیماران با استفاده از مدل FTDABC را معادل 5,736,843,432 ریال برآورد کرد که از این مقدار 41/61% به سربار و 94/5% به هزینه ی ظرفیت بی استفاده ی سربار اختصاص یافت. فعالیت ویزیت و مشاوره، کنترل علایم حیاتی و جابه جایی بیمار به ترتیب زمان برترین فعالیت ها در فرایند درمان شناسایی شد.

بر اساس یافته های پژوهش، نیاز به اصلاح مدیریت منابع انسانی و کاهش ظرفیت بی استفاده جهت افزایش اثربخشی منابع بیمارستان و بهبود فرایندهای درمانی ضروری به نظر می رسد. درصورتی که مدیر بتواند فعالیت جابجایی بیماران را 20% کاهش دهد، منجر به کاهش 2/89% زمان و 1/86% بهای تمام شده فرایند درمان می شود.