بررسی کفایت روان سنجی ابزار نگرش به پژوهش در اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران

در دنیای مدرن امروزی نگرش افراد را مهم تر از تجربه و آمادگی آکادمیک آنان درانجام پژوهش می دانند و نگرش مثبت به تحقیقات عامل اصلی موفقیت و پیشرفت جوامع است. این مطالعه باهدف اعتبارسنجی مقیاس نگرش به پژوهش انجام گرفت.

این مطالعه روان سنجی بر روی 141 نفر عضو هییت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1394 صورت گرفت. ابزار اولیه10 سوالی پس از کسب اجازه از نویسنده اصلی به زبان فارسی ترجمه شد. سپس روند اعتبارسنجی مقیاس، شامل بررسی ضریب تاثیر، شاخص روایی محتوی، نسبت روایی محتوی با قضاوت 12 متخصص و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیلی عاملی تاییدی مورد ارزیابی قرار گرفت. پایایی درونی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین گردید و به وسیله روش آزمون باز آزمون پایایی ثبات ابزار مورد بررسی قرار گرفت.

 از مقیاس اولیه 10سوالی براساس نمره ضریب تاثیر بالای 5/1 و شاخص روایی محتوی بالای 56/0 و نسبت روایی محتوی بالای 7/0، تمامی سوالات حفظ شد. در طی روند تحلیل عاملی اکتشافی 1 گویه حذف گردید و سایرگویه ها در دو عامل "برای من تحقیقات دانشگاه مثبت است" و "برای من تحقیقات دانشگاه منفی است" استخراج شد. این دو عامل قادر به تبیین 895/41 تغییرات کل مقیاس بودند. براساس نتایج تحلیل عاملی تاییدی، عوامل استخراجی مورد تایید قرار گرفتند.

 نتایج این مطالعه شاهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار این مطالعه است. این ابزار در ارزیابی نگرش اعضای هییت علمی و محققان شاغل در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزشی کاربرد دارد.