بررسی تاثیر به کارگیری همکار آموزش بالینی بر توسعه مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری: یک اقدام پژوهی مقدماتی

تجارب و مطالعات بسیاری در داخل و خارج از کشور حاکی از عدم برخورداری پرستاران تازه فارغ التحصیل از آمادگی لازم برای ورود به محیط کار می باشند و این موضوع با خطاها و آسیب هایی که ایجاد می کند، می تواند مشکلات فراوان و پیامدهای نامطلوبی برای بیماران به همراه داشته باشد. تاثیر بکارگیری پرستاران مجرب بالین تحت عنوان همکار آموزش بالینی به عنوان یکی از راهکارهای بهبود مهارت های بالینی دانشجویان پرستاری در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت.

مطالعه حاضر به روش اقدام پژوهی عملی و به صورت مقدماتی و تک مرحله ای انجام شد. کلیه دانشجویان پرستاری نیم سال آخر (42 نفر) و 20 نفر از پرستاران با تجربه بخش های عمومی مرکز آموزشی درمانی مدنی به عنوان همکار آموزش بالینی، نمونه های این پژوهش را تشکیل دادند. ارتباط روزانه و جلسات ماهانه برای برنامه ریزی و مدیریت از آبان 1394 تا تیر 1395 برگزار شد. بسیج امکانات برای اقدام عملی طرح صورت گرفت. پس از اجرای برنامه، داده ها در دو بخش کمی(برگزاری آزمون آسکی- رضایت سنجی از دانشجویان) و کیفی (تبیین تجارب دانشجویان و همکاران آموزش بالینی) جمع آوری شد. تحلیل داده های کیفی با نرم افزار MAXQDA انجام شد و داده های کمی با نرم افزار spss صورت گرفت.

 ویژگی های معلم بالینی، ساختار بالینی، ارتباط دانشکده و بالین از طبقات ظهور یافته در بخش کیفی این مطالعه بود. در بخش آسکی، بیشترین امتیازها مربوط به ایستگاه درمان وریدی و احیای قلبی ریوی گزارش شد، به گونه ای که بیش از 55 درصد دانشجویان در طیف عالی و خوب  قرار گرفتند. کمترین نمرات در ایستگاه اخذ شرح حال و تشخیص پرستاری گزارش گردید. 

 یافته های این مطالعه به عنوان مرحله مقدماتی یک مطالعه اقدام پژوهی، زمینه بسیار مناسبی برای برطرف نمودن مشکلات موجود و اصلاح فرایندهای حال حاضر فراهم می کند.