اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی

سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی دارای مشکلات جسمی و روان شناختی زیادی هستند و آموزش خودمراقبتی می تواند به آنان کمک فراوانی کند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر کیفیت زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش همه مردان سالمند دیابتی دارای پرونده در مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1398 بودند. پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه تعداد 54 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 6 جلسه 60 دقیقه ای آموزش خودمراقبتی مهدی و همکاران را دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها از طریق پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد، مقیاس تجدیدنظرشده رفتارهای خودمراقبتی دیابت توبرت و همکاران و تست قند خون جمع آوری و در نرم افزار SPSS نسخه 19 با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مرحله پیش آزمون گروه های آزمایش و کنترل از نظر کیفیت زندگی، رفتارهای خودمراقبتی و قند خون تفاوت معنی داری نداشتند (05/0<P)، اما در پس آزمون از نظر هر سه متغیر تفاوت معنی داری داشتند (05/0>P). به عبارت دیگر، آموزش خودمراقبتی باعث افزایش کیفیت زندگی و رفتارهای خودمراقبتی و کاهش قند خون سالمندان شد (05/0>P). با توجه به نتایج، توصیه می شود که متخصصان سلامت و درمانگران از روش آموزش خودمراقبتی در کنار سایر روش های آموزشی و درمانی برای ارتقای کیفیت زندگی و رفتارهای خودمراقبتی و کاهش قند خون به ویژه در سالمندان فاقد رفتارهای خودمراقبتی استفاده کنند.