آمادگی استادان گروه های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در زمینه تربیت دانشجوی بین الملل

یکی از ارکان اساسی فرآیند بین المللی سازی آموزش پزشکی ارزیابی آمادگی جهت حضور در بازار آموزش بین المللی است. داده های این ارزیابی می تواند پایه ای برای تعیین سیاست ها و جهت دهی برنامه ریزی های دانشگاه باشد. این پژوهش با هدف تعیین آمادگی استادان گروه های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران برای تربیت دانشجوی بین الملل صورت گرفت.

در این پژوهش توصیفی مقطعی، که در 9 دانشکده و 88 گروه آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1397-1398 انجام شد، از 900 پرسشنامه ارسالی برای اعضای هییت علمی دانشگاه، 378 نفر پرسشنامه ها را تکمیل کردند. روش جمع آوری داده ها خودگزارشی و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر نگرش و نیز توانمندی استادان در زمینه تربیت دانشجوی بین الملل بود. پرسشنامه به صورت الکترونیک و در پنج نوبت به ایمیل استادان ارسال شد. نهایتا داده های پژوهش با آمار توصیفی و استنباطی (ANOVA، تست تعقیبی شفه، t مستقل، آزمون دقیق فیشر و کای اسکویر) در نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد.

میانگین نمره نگرش و توانمندی واحدهای مورد پژوهش در زمینه تربیت دانشجوی بین الملل نسبتا مطلوب و به ترتیب 65/8 ± 14/53 و 17/5 ± 32/23 بود. براساس نتایج، 4/61 درصد واحدهای مورد پژوهش تمایلی برای همکاری در تربیت دانشجوی بین الملل نداشتند. علل مرتبط با نداشتن تمایل به همکاری در تربیت دانشجوی بین الملل، در دو طبقه علل فردی و دانشگاهی و علل مرتبط با تمایل به همکاری به چهار دسته علل فردی و حرفه ای، گروه آموزشی، دانشگاهی و کشوری دسته بندی شدند.

براساس یافته ها، ضروری است بستر و زیرساخت های لازم در جهت بین المللی سازی دانشگاه فراهم شود و در راستای بهبود نگرش و ارتقای توانمندی استادان برای همکاری در تربیت دانشجوی بین الملل برنامه های انگیزشی و توانمندسازی توسط مسیولین دانشگاه طراحی گردند