اثر تمرین هوازی با شدت متوسط و تزریق سلول های بنیادی بر سطوح Dkk-1 و Sclerostin در مدل موش های آرتروزی

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر تمرین هوازی با شدت متوسط و تزریق سلول های بنیادی بر روی سطوح Dkk-1 و اسکلروستین در مدل موش های آرتروزی انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع تجربی بوده است. بدین منظور تعداد 42 سر موش نر ویستار 8 هفته ای به طور تصادفی به 6 گروه؛ کنترل، آرتروز، سالین، آرتروز- تمرین هوازی، آرتروز- سلول بنیادی و آرتروز- تمرین هوازی- سلول بنیادی تقسیم شدند. استیوآرتریت با آسیب به مینیسک ها و غضروف به موش های نر القاء شد. برنامه تمرینی شامل30 دقیقه دویدن روی نوارگردان بدون شیب و سرعت 14 تا 18 متر در دقیقه برای 8 هفته بود. تزریق سلول بنیادی مشتق از استخوان به تعداد 1000000 سلول بر کیلوگرم بود. سنجش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین  با روش الایزا انجام گرفت. 

 گروه های سلول بنیادی-تمرین هوازی، تمرین هوازی و سلول بنیادی موجب یک کاهش معنی دار در سطوح Dkk-1 و اسکلروستین استخوان ران در مقایسه با گروه آرتروز شدند (0001/0<p). گروه تمرین هوازی- سلول بنیادی مقادیر بالاتری را  نشان دادند (0001/0<p).

به طورکلی، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی به همراه تزریق سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان موجب کاهش سطوح بافتی Dkk-1 و اسکلروستین در استخوان ران شده  و احتمال دارد با بهبود متابولیسم استخوان، تخریب استخوانی ناشی از آرتروز را کمتر کند.