بررسی اثر طولانی مدت اپی گالوکاتچین گالات بر تکثیر سلولی و تمایز استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت

اپی گالوکاتچین گالات به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی نقش مهمی در مهار رادیکال های آزاد ایفا می کند. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی اثر اپی گالوکاتچین گالات بر توانایی زیستی، مورفولوژی و تمایز استیوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان  موش صحرایی است.  

در این مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از روش فلشینگ استخراج شدند. در پایان پاساژ سوم سلول ها به 9 گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. سلول های گروه های آزمایشی با غلظت های مختلف اپی گالوکاتچین گالات (0، 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30 و 50 میکرومولار) برای یک دوره 21 روزه در محیط استیوژنیک حاوی 10 درصد سرم جنین گاوی تیمار شدند. سپس توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی،  سطح کلسیم داخل و خارج سلولی، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن های آلکالین فسفاتاز و استیوکلسین طی روند استیوژنزیس مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0 ˂ p معنی دار در نظر گرفته شد.

توانایی زیستی، میزان معدنی شدن ماتریکس استخوانی، سطح کلسیم، میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز و سطح بیان ژن های آلکالین فسفاتاز و استیوکلسین در سلول های بنیادی مزانشیمی تیمار شده با اپی گالوکاتچین گالات به طور معنی داری در رفتاری وابسته به دوز، در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (05/0 ˂p). همچنین گستردگی سیتوپلاسم نیز در سلول های تیمار شده با اپی گالوکاتچین گالات مشاهده شد.

 از آنجاکه اپی گالوکاتچین گالات افزایش معنی داری در توانایی زیستی و تمایز استیوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی ایجاد می کند، بنابراین می تواند برای افزایش تمایز و بقای سلولی استفاده شود.