اثربخشی تمرینات منظم مقاومتی بر بهبود شاخص های التهابی کبد، کمرین، رزیستین و شاخص مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر سالم و دیابتی نوع 2

مطالعه حاضر اثر 10 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم‏های کبدی، رزیستین و کمرین موش های صحرایی دیابتی نوع 2 را بررسی کرده است.

در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در محدوده وزنی 48 ±200 به چهار گروه (کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تمرین مقاومتی و سالم تمرین مقاومتی) به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه‏های تمرینی به مدت 10 هفته تمرینات مقاومتی منظم را به وسیله نردبان انجام دادند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، سرم خون موش‎های صحرایی برای بررسی رزیستین، کمرین، انسولین و آنزیم های کبدی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی و تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 5 درصد بررسی شدند.

این مطالعه با کد IR.ARAKMU.REC.1394.329 در کمیته پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اراک به ثبت رسیده است.

القاء دیابتی موجب افزایش معنا‎دار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم‏های کبدی، رزیستین و کمرین در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل سالم شد (0/05>P). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنا‎دار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی آنزیم‏های کبد، رزیستین و کمرین در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0/05>P).

به نظر می رسد تمرین مقاومتی از طریق کاهش شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح سرمی کمرین و رزیستین، آنزیم‏های کبدی در موش های دیابتی نوع 2 را بهبود می بخشد.