اثر 6 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن های TGF-β1 و میوستاتین در تاندون عضلات EDL و سولئوس موش های نر ویستار

 تاندون امتداد ماتریکس خارج سلولی عضله است که به صورت مکانیکی و ساختاری با بار مکانیکی سازگاری می یابد. سازوکارهای سلولی و مولکولی مربوط به این سازگاری به طور کامل شناخته نشده است؛ ازاین رو هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن های TGF-β1 و میوستاتین در تاندون عضلات تند و کند انقباض بود. 

بدین منظور تعداد 12 سر رت نر بالغ نژاد ویستار 8 هفته ای به روش تصادفی ساده به 2 گروه ورزش (تعداد = 6 سر) و شاهد (تعداد = 6 سر) تقسیم شدند. گروه ورزش به مدت 6 هفته و 5 بار در هفته، تمرین مقاومتی (حمل وزنه با 40 الی 160 درصد وزن بدن روی نردبان) را اجرا کردند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، تمامی رت ها کشته شدند و تاندون عضلات سولیوس و بازکننده بلند انگشتان (EDL) استخراج شد. بیان mRNA ژن های TGF-β1 و میوستاتین با استفاده از روش RealTime-PCR سنجیده شد و برای تجزیه وتحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شد.

کلیه مراحل مطالعه با توجه به دستورالعمل اخلاقی و مجوز معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی با شماره IR.IAU.PS.REC.1398.296 انجام شد.

نتایج نشان داد که بیان ژن TGF-β1 در تاندون عضلات EDL (0/001≥P) و سولیوس (0/01≥P) به طور معنی داری افزایش یافت، درحالی که بیان ژن میوستاتین در تاندون عضلات EDL (0/001≥P) و سولیوس (0/05≥P) به طور معنی داری کاهش یافت.

به نظر می رسد که تمرین مقاومتی باعث تنظیم مثبت سطوح پایه ژن TGF-β1 و تنظیم منفی سطوح پایه ژن میوستاتین در تاندون عضلات تند و کند انقباض می شود و این اثرات در تاندون عضله تند انقباض به طور قابل توجهی بیشتر است.