سازگاری ابعادی صندلی کمباین های برداشت، مرسوم با ابعاد آنتروپومتریک کاربران و ارائه ابعاد مناسب براساس اصول ارگونومی

کمباین های برداشت کشاورزی نقش مهمی را در تولید غلات ایفا می کنند. یک کاربر کمباین تقریبا تمامی امور مربوط به برداشت را در یک پوسچر نشسته انجام می دهد. صندلی به عنوان رابط بین سیستم بیومکانیکی بدن کاربر و سیستم مکانیکی کمباین، تاثیر فراوانی بر ایمنی، سلامتی و راحتی دارد. بدون در نظر گرفتن خصوصیات آنتروپومتریک جامعه کاربران در طراحی ابعادی، دستیابی به یک طراحی موفقیت آمیز امکان پذیر نیست. در مطالعه حاضر، به بررسی تناسب بین ابعاد صندلی کمباین های مرسوم در ایران با ابعاد آنتروپومتریک کاربران ایرانی پرداخته شده است.

این مطالعه در شهرستان بیجار، وسیع ترین شهرستان استان کردستان در غرب ایران انجام شد. هشت بعد آنتروپومتریک شامل وزن، قد، ارتفاع شانه، ارتفاع آرنج، ارتفاع رکبی، طول باسن-رکبی، عرض شانه و عرض باسن بر روی نمونه ای از کاربران اندازه گیری شد. تناسب عرض نشیمن گاه، عرض بالایی پشتی، عرض پایینی پشتی، ارتفاع نشیمن گاه، ارتفاع دسته، عمق نشیمن گاه و ارتفاع پشتی بر اساس روابط منطقی موجود مورد ارزیابی قرار گرفت.

عدم تناسب قابل توجهی بین ابعاد صندلی های مورد بررسی و ابعاد آنتروپومتریک کاربران وجود داشت. انتخاب مقادیر 440، 370، 440، 410، 260، 430 و 415 میلی متر برای عرض نشیمن گاه، عرض بالایی پشتی، عرض پایینی پشتی، ارتفاع نشیمن گاه، ارتفاع دسته، عمق نشیمن گاه و ارتفاع پشتی می تواند تناسب را به مقادیری بین 2/62 تا 100 درصد افزایش دهد.

ابعاد صندلی کمباین های موجود، برای جامعه ایرانی مناسب نیست. اما، با در نظر گرفتن ابعاد آنتروپومتریک کاربران می توان صندلی های را به لحاظ ارگونومیکی بهبود بخشید. لازم  به ذکر است که طراحی بر پایه استانداردهای ملی و بین المللی نمی تواند تناسب ابعادی صندلی ها را تضمین نماید.