بررسی عوامل بازدارنده مشارکت در فعالیت های ورزشی بیماران دیابتی شهر ارومیه

در افراد مبتلا به دیابت انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی به کنترل وزن، تعادل بهتر قند خون، کاهش نیاز به داروها و انسولین متعادل نگه داشتن چربی خون می کند. هدف اصلی پژوهش بررسی عوامل بازدارنده مشارکت بیماران دیابتی در فعالیت های ورزشی بود. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است و به شیوه میدانی انجام گرفت. جامعه آماری شامل 3000 نفر از بیماران دیابتی ارومیه است که 341 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه عوامل بازدارنده مشارکت ورزشی کشکر و همکاران (1386) بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف اسمیرنوف، آزمون ‏t‏ ‏مستقل‏ و تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی LSD) ‎‎استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معناداریبین عوامل بازدارنده مشارکت در فعالیت های ورزشی (ساختاری و زیربنایی، عوامل درون فردی و عوامل بین فردی) تفاوت معناداری وجود دارد (887/637F=، 001/0 P).  نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در سطح (01/0<P) تفاوت معناداری بین موانع ساختاری (006/0=R ، 01/0 =P)  و موانع درون فردی (001/0r= ، 01/0 P=) مشارکت ورزشی زنان و مردان وجود داشت. باتوجه به اینکه موانع ساختاری در اولویت اول مشارکت ورزشی بیماران دیابتی  بود، پیشنهاد می شودمسئولان امر نسبت به کاهش موانع ساختاری با استفاده از برنامه های و سیاست گذاری هدفمند اقدام کرده ومشارکت بیماران دیابتی رادرفعالیت ورزشی هموار سازند وموجبات رشد و توسعه جامعه را فراهم کنند.