بررسی رابطه بین سازگاری و کنترل استرس کاری با عملکرد پرستاران، مطالعه موردی :پرستاران بیمارستان های دولتی شیراز 1398

عملکرد معیار پیش بینی شده برای قضاوت در مورد اثر بخشی افراد، گروه ها و سازمانها می باشد این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سازگاری شغلی و کنترل استرس کاری با عملکرد پرستاران  در سال 1398 انجام شده است.

 پژوهش حاضر به روش توصیفی همبستگی با ماهیت کاربردی  در سال 1398 انجام شده است .جامعه اماری شامل پرستاران شاغل در  بیمارستان های دولتی شیراز می باشد .حجم نمونه طبق فرمول کوکران 196 نفر ازپرستاران محاسبه و روش نمونه گیری به صورت طبقه ای انجام شده است. در این پژوهش، از پرسشنامه خود ساخته محقق با سه بخش اصلی و 13 سوال استفاده گردید.  ضریب آلفای کرونباخ  پایایی پرسشنامه77/4 محاسبه شده و روایی ان نیز با استفاده از نظر متخصصان بدست امده است . آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss22  ، آزمون اسپیرمن و مدل رگرسیونی در سطح اطمینان 0/95 استفاده  شده است.

طبق تحلیل های اماری انجام شده میانگین وانحراف معیارمتغیر سازگاری شغلی 3/368 و 1/15 ، کنترل استرس کاری 3/084 ، 1/17 و عملکرد پرستاران 3/408 و 1/02 بود. بین سازگاری شغلی و عملکرد (0/731 = r ، p <0/001) و همچنین بین کنترل استرس شغلی و عملکرد (0/651 = r ، p <0.001)رابطه معنی داری وجود داشت.

 سازگاری شغلی منجر به اجرای موثر وظایف افراد و نگرش مثبت به سوی نقش کاری جدید می گردد واسترس زیاد، سطح بهره وری را کاهش داده و از لحاظ جسمی و روانی صدماتی به همراه دارد