نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین افسردگی و تبعیت از درمان دیابت نوع 2 در بیماران ایرانی

همزیستی مشکلات بهداشت روان در بیماران دیابتی می تواند منجر به مدیریت ضعیف بیماری، عدم پیروی از درمان و کیفیت پایین زندگی شود. بنابراین ، این مطالعه با هدف بررسی نقش واسطه ای تاب آوری و پریشانی دیابت در رابطه بین افسردگی و تبعیت از درمان در دیابت نوع 2 در بیماران ایرانی انجام شد.

این یک نوع مطالعه تحلیلی است که در دوره زمانی 2020-2019 انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه شامل بیماران دیابتی در شهر تهران بود. افراد (200 نفر) پس از ارزیابی بالینی هدفمند و صلاحیت تحقیق انتخاب شدند. در این مطالعه از پرسشنامه افسردگی بک (BDI) ، نسخه فارسی مقیاس پایبندی به داروهای موریسکی ، مقیاس پریشانی دیابت (DDS)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویسون  (CDRS) استفاده شده است. از آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و تحلیل عاملی تاییدی در نرم افزار AMOS نسخه 22 برای تجزیه و تحلیل استفاده شد (0/05> p).

در مطالعه حاضر، بیشتر شرکت کنندگان (36/5٪) در گروه سنی 56-65 سال و 58/5٪ زن بودند. براساس نتایج ، متغیرهای افسردگی و دیابت پریشانی با تبعیت از درمان همبستگی منفی و معنی داری دارند (05 / 0P<، 0/408- = r)  تاب آوری با تبعیت از درمان رابطه مثبت و معناداری دارد (05 / 0P<، 0/414= r).   طبق نتایج ضرایب غیر استاندارد افسردگی با واسطه نقش تاب آوری و پریشانی دیابت، تاثیر غیر مستقیمی بر تبعیت از  درمان دارند.

یافته ها نشان داد که بین افسردگی، دیابت نوع دو، تاب آوری و تبعیت از درمان رابطه وجود دارد. همچنین، تاب آوری و پریشانی دیابت بین افسردگی و تبعیت از درمان نقش واسطه ای دارند. بنابراین تاب آوری در بیماران ممکن است منجر به بهبود افسردگی و پریشانی دیابت در بیماران دیابتی شود و یک روش مفید برای افزایش تمایل بیمار در تبعیت از درمان باشد.