ارائه یک مدل ریاضی جهت تعیین سبکهای تصمیم گیری و ارتقای اثربخشی آن در شرایط وجود عدم قطعیت در داده ها

تصمیم گیری در دنیای واقعی مستلزم در نظر گرفتن شواهد و اطلاعات بدست آمده از منابع مختلفی است که در تصمیم گیری موثر است ،گاه این شواهد و اطلاعات در دسترس و دقیق بوده و گاه چنان پیچیده و مبهم است که منجر به ظهور سبکهای تصمیم گیری گوناگون می گردد. پژهش حاضر برآن است تا بااستفاده از قوانین احتمالات مبتنی بر میزان قطعیت داده ها و بر مبنای تیوری ریاضی شواهد دمپستر شافر الگویی برای تعیین سبک تصمیم گیری مدیران بالاخص در شرایط عدم قطعیت داده ها ارایه دهد.و درنهایت با کاهش عدم قطعیت در اخذ تصمیم منجربه ارتقای اثربخشی تصمیم گیری گردد. در این مدل ، تصمیم گیری برمبنای مولفه ای چهارگانه آن باتوجه به نظرخبرگان ، وبراساس الگوی تیوری شواهد مدلسازی ویک مدل غیرخطی ارایه شد. سپس پرسشنامه ای حاوی 18سوال در خصوص نوع مساله پیش رو جهت تصمیم گیری در مدیران شعب یکی از بانکهای خصوصی در سطح استان گیلان و بر مبنای طیف لیکرت ،توزیع گردید. داده های حاصله باالگوی ارایه شده مدلسازی و نتایج نهایی بدست آمد. نتایج نشان داد که در شرایط قطعیت داده ها رویکرد تحلیلی و عقلایی و در شرایط عدم قطعیت داده ها رویکردهای شهودی جهت تصمیم گیری مورد استفاده قرار می گیرند. به علاوه مدل یشنهادی ، راهکاری را جهت اخذ و ارتقای اثربخشی تصمیمات از طریق تجمیع نظرات خبرگان فراهم می آورد.