مقایسه دو رویکرد کلونی زنبور عسل و تخصیص چند هدفه زمین به منظور تخصیص بهینه کاربری اراضی (حوزه آبخیز سمنان)

ارزیابی و تخصیص چندهدفه کاربری اراضی، مسئله تصمیم گیری تخصیص منابع است که به ارزیابی مطلوبیت هر واحد سرزمین برای گزینه های مختلف کاربری اراضی می پردازد. هدف از این روش، دستیابی به تخصیص بهینه کاربری ها و به حداکثر رساندن میزان تناسب بین آن ها است. فشردگی و پیوستگی نیز از اهداف مهم در برنامه ریزی کاربری اراضی برای دستیابی به پایداری می باشد، در طی فرآیند بهینه یابی، مشکل است که بدون در نظر گرفتن چنین هدفی راه حل های منطقی استخراج شود. در این پژوهش با استفاده از الگوریتم کلونی زنبور عسل در نرم افزار متلب و در نظر گرفتن معیارهایی از جمله پیوستگی و مطلوبیت کاربری ها، نسبت به تخصیص بهینه کاربری اراضی پرداخته شد. این الگوریتم شامل استراتژی مقدار دهی شبه تصادفی بر اساس اطلاعات برای ایجاد جمعیت های اولیه و جستجوی محلی شبه تصادفی شامل کراس اور و جهش برای جستجوی همسایگی می باشد که هر دو به طور قابل توجهی کارایی و کیفیت جستجو در مناطق بزرگ را بهبود می دهد. به منظور بررسی کارایی، الگوریتم مورد استفاده با رویکرد MOLA در نرم افزار ایدریسی بر اساس میزان مطلوبیت هر کاربری و سنجه های سیمای سرزمین مقایسه گردید. نتایج نشان داد الگوریتم کلونی زنبور عسل در تخصیص کاربری اراضی ضمن ارایه نتایج مناسب برای معیار مطلوبیت، نتایج بسیار مناسب تری را از نظر پیوستگی و فشردگی لکه های کاربری اراضی ارایه داده است و می تواند به عنوان یک رویکرد مناسب در تخصیص بهینه کاربری اراضی به کار گرفته شود.