ارزیابی اثر تغییر کاربری زمین بر اندازه ی روان آب با زنجیره ی مارکوف و سلول های خودکار در آبخیز بیدگل، استان فارس

این پژوهش برای پیش بینی کردن تغییر کاربری زمین و تاثیر آن بر اندازه ی روان آب آبخیز بیدگل استان فارس در چشم انداز سال 1411 انجام شد. مدل آب شناسی سوات (ابزار ارزیابی خاک و آب) با داده های آبی-اقلیمی سال های 1383 تا 1392 برمبنای الگوریتم SUFI-2 واسنجی، و با داده های 1393 تا 1397 اعتبار سنجی کرده شد. سنجه های آماری ضریب نش- ساتکلیف، ضریب تبیین، ضریب تغییر مکان جانبی و ضریب رفتار در مرحله ی واسنجی به ترتیب 0/74، 0/77، 0/8، 0/83 و برای مرحله ی اعتبار سنجی به ترتیب  0/68، 0/66، 0/72 و 1/3 به دست آورده شد. تصویرهای سال های 1383 و 1397 ماهواره ی لندست پردازش و به شش رده ی کاربری رده بندی شد. با روش زنجیره ی مارکوف و سلول های خودکار و برپایه ی نقشه ی کاربری زمین سال های 1383 و 1397، نقشه ی پیش بینی کاربری زمین سال 1411 تهیه شد. نقشه های کاربری زمین به مدل واسنجی شده ی سوات وارد و تاثیر تغییر کاربری زمین در دوره ی 1397 تا 1411 بر اندازه ی روان آب حوزه پیش بینی کرده شد. نتایج نشان داد که بیش ترین تغییر کاربری در تبدیل مرتع به زمین کشاورزی، و بیش ترین درصد تغییر در کاربری مسکونی بود. در پاسخ به این تغییر، در سال 1411 مقدار متوسط سالانه ی روان آب سطحی 19% کاهش نسبت به سال 1397 نشان می دهد.