ریشه های سیاست و مسائل سیاسی در نظام اجتماعی ارامنه ایران (906- 1135ه.ق / 1501-1725م.)

در سال های 906 تا 1135 ق/ 1501 تا 1723 م، ارامنه قفقاز، اقلیت کوچکی از پادشاهی ایران، در متنی از زمان جهانی که خصایص عمده اش جهانی شدن اقتصاد برمبنای مجموعه ای از دولت های مطلقه است در جغرافیایی از غرب اروپا تا جنوب شرق آسیا به سیاست و تجارت مشغول بودند. این که سیاست ورزی در چنین سطح و چنین گستره ای برای جمعیتی محدود چگونه ممکن بوده و چه نوع مسایل سیاسی دغدغه های آنان را شکل می داده است اساسا جای سوال است. بررسی این مسئله ازخلال نظریه ساخت یابی آنتونی گیدنز و جامعه شناسی تاریخی مکمل آن روشن می کند که حرکت فزاینده نظام اجتماعی ارامنه به سمت منابع اقتداری و گونه های تازه ای از منابع تخصیصی با قابلیت انتشار بالا در زمان مکان اجازه فعالیت با آن دامنه و در آن سطح را فراهم می کرده و مسایل سیاسی جاری ایشان نیز ناشی از همین منابع و معطوف به حفظ آن ها بوده است.