تاثیر واقعیت درمانی بر همدلی همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگی

همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه جنگ به دلیل تماس مکرر در طول زندگی با همسران خود دچار مشکلات عاطفی و روحی زیادی می شوند که اغلب در زندگی آن ها عشق و همدلی مفهومی گنگ دارد.

با توجه به ماهیت نظریه واقعیت درمانی گلاسر بر بهبود روابط زناشویی این مطالعه با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر همدلی همسران جانبازان اختلال استرس پس از سانحه جنگی انجام شد.

 این مطالعه تجربی با روش نمونه گیری تصادفی ساده بر روی 34 نفر از همسران جانبازان (17 آزمون) و (17 کنترل) در بیمارستان نیایش تهران در سال 1395 انجام شد. در گروه آزمون 8 جلسه 90 تا 120 دقیقه واقعیت درمانی بر اساس نظریه انتخاب گلاسر اجرا شد که اطلاعات در دو گروه قبل و بعد از مداخله توسط پرسشنامه استاندارد همدلی (دیویس) جمع آوری شد. سپس توسط آزمون تی زوجی و مستقل آنالیز گردید.

میزان همدلی قبل مداخله در گروه واقعیت درمانی 015/01±61/0 و گروه کنترل 13/01±53/52 بود و آزمون تی مستقل اختلاف معنی داری را نشان نداد (0/13=P) ولی میزان همدلی بعد از مداخله در گروه آزمون 9/2±73/47 و گروه کنترل 1/7±59/29 بود و آزموتی تی مستقل اختلاف معنی داری را نشان داد (0/003=P) به طوری که میزان همدلی در گروه آزمون بیشتر از گروه کنترل بود.

 نظر به اثربخشی این رویکرد در افزایش همدلی همسران جانبازان پیشنهاد می گردد، مسیولین و دست اندرکاران نظام بهداشتی و درمانی به خصوص پرستاران با درک نیاز همسران و خانواده های جانبازان و برگزاری کارگاه ها و کلاس های آموزشی و جلسات گروه درمانی مبتنی بر واقعیت درمانی ضمن تقویت روابط زناشویی، موجب بهبود کیفیت زندگی در خانواده همسران جانبازان شوند.