تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی شدید بر میزان هم اکسیژناز و TNF-α در بافت عضله نعلی و دو قلو در موش های صحرایی نر ویستار

فشار اکسایشی ناشی از فعالیت های ورزشی ضمن تاثیر بر ایجاد آسیب عضلانی و کاهش عملکرد در ورزشکاران، موجب تحریک تولید سایتوکین ها از سلول های متعددی می شود. اما از طرفی برای مقابله با این استرس ها، بدن به وسیله فعال کردن دفاع آنتی اکسیدانی و سایر دستگاه های محافظت کننده به فشار اکسایشی پاسخ می دهد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی شدید بر میزان هم اکسیژناز-1و TNF-α در بافت عضله دوقلو و نعلی موش های صحرایی بالغ نر ویستاراست.

 16سر موش صحرایی نر بالغ ویستار بصورت تصادفی در 2 گروه (کنترل و تمرین استقامتی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن بر روی نوار گردان به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) بود. آب و غذای استاندارد به صورت آزاد در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و 4 ساعت ناشتایی شبانه، آزمودنی ها تشریح شدند و  نمونه های بافتی جمع آوری شد و میزان آنزیم هم اکسیژناز-1 و همچنین TNF-α به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها هم از آزمون تی تست مستقل استفاده شد.

نتایج نشان داد 8 هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی داری بر میزان آنزیم هم اکسیژناز-1 عضله دوقلو و نعلی نداشت (P˃0/05). همچنین 8 هفته تمرین استقامتی شدید تاثیر معنی داری بر TNF-α عضله دوقلو و نعلی نداشت(P˃0/05).

با توجه به عدم تاثیر تمرین بر مقادیر آنزیم هم اکسیژناز-1 و TNF-α ، شاید بتوان با احتیاط گفت که تمرینات ورزشی منظم، موجب ایجاد یک سازگاری مفید شده است.