بررسی سطوح مواجهه با صدا و میزان استرس شغلی در میان رانندگان اتوبوس های شهری بجنورد در سال 1397

صدا به عنوان یکی از عوامل زیان آور فیزیکی محیط کار می باشد که می تواند بعنوان عامل استرس زا عمل نماید. رانندگان اتوبوس های شهری در معرض صدای ناشی از محیط و همچنین اتوبوس قرار دارند و همین عامل می تواند منجر به ایجاد استرس در بین رانندگان اتوبوس ها گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر میزان مواجهه صوتی بر استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شهری بجنورد در سال 1397 انجام گردید.

این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی می باشد. در این مطالعه تعداد 110 نفر از رانندگان اتوبوس های شهری شهر بجنورد مورد بررسی قرار گرفته اند. به منظور بررسی استرس شغلی از پرسشنامه فیلیپ ال رایس(1992) و به منظور اندازه گیری میزان مواجهه با صدا از دستگاه صدا سنج مدل971-SVANTEK استفاده شد. در نهایت برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS.20 و آماره های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون های آماری همبستگی استفاده گردید.

یافته ها شان داد که میزان استرس شغلی 102 نفر از رانندگان بالا بوده است (7/92 درصد)، 4 نفر استرس متوسط و 4 نفر نیز استرس پایین داشته اند. نتایج اندازه گیری صدا نشان داد در تمامی رانندگان میزان مواجهه در حد استاندارد بوده است. میانگین تراز معادل مواجهه با صدا (LAeq) 43/75 دسی بل با انحراف معیار 74/2 بوده است. بین تراز معادل مواجهه با صدا و استرس رانندگان رابطه معنی داری وجود نداشته است اما بین تراز معادل صدا و  متغیر  علاقمندی به کار رابطه معنی دار وجود داشته است(p<0.01).
 

میزان استرس شغلی در رانندگان اتوبوس شهر بجنورد بالا بوده است و میزان مواجهه با صدا در رانندگان کمتر از حد آستانه مجاز بوده است. از آنجایی که بررسی آماری رابطه معنی داری بین استرس شغلی و میزان مواجهه با صدا را نشان نداد که این یافته با توجه پایین بودن میزان مواجهه با صدا توسط رانندگان قابل قبول می باشد.