ارزیابی توان لرزه خیزی پهنه لوت با مقایسه نرخ گشتاورهای ژئودتیک، لرزه ای و زمین شناسی

نرخ گشتاور بیانگر میزان انرژی است که در سامانه های دگرریختی صرف می شود و به سه روش ژیودتیکی، لرزه شناسی و زمین شناسی به دست می آید. در این پژوهش پهنه ی لوت به پنج ناحیه ساختاری تقسیم شده است. بیشترین مقدار نرخ گشتاور به دست آمده مربوط به گشتاور ژیودتیک می باشد که برابر با Nm/yr 1019×2118/1 می باشد. نرخ گشتاور لرزه ای Nm/yr 1018×9456/3 و در نهایت نرخ گشتاور زمین شناسی نیز معادل  Nm/yr1016×4882/2 محاسبه شد. مقایسه نرخ گشتاور ژیودتیک و لرزه ای نشان می دهد دگرشکلی بین لرزه ای در پهنه لوت 07/3 برابر دگرشکلی لرزه ای در این منطقه می باشد. نسبت نرخ گشتاور لرزه ای به ژیودتیک در ناحیه های 1 تا 5 به ترتیب برابر با 69/0، 55/0، 36/2، 03/0 و 02/0 برآورد شده است که نشان می دهد واتنش در بخش های شمالی سریع و در بخش های جنوبی کند می باشد. نسبت نرخ گشتاور زمین شناسی به لرزه ای نشان می دهد 63/0 درصد از کل انرژی پتانسیل موجود در گسل ها به صورت زمین لرزه در طی کاتالوگ زمین لرزه ای آزاد شده است و بخش زیادی از انرژی همچنان باقی است و می تواند در آینده آزاد شود. با بررسی نرخ های گشتاور ژیودتیک، لرزه ای و زمین شناسی در ناحیه های مختلف پهنه لوت، به نظر می رسد خطرناک ترین بخش پهنه لوت از لحاظ پتانسیل لرزه خیزی ناحیه جنوب خاور لوت باشد که منطبق بر سیستم گسل نهبندان از جنوب گسل آبیز تا مرزهای جنوبی پهنه ی لوت می باشد.