بررسی حدت بینایی و عیوب انکساری باقیمانده پس از عمل جراحی بیماران با آب مروارید وابسته به سن به روش فیکوامولسیفیکشن

بهبود دید و کاهش عیوب انکساری از اهداف مهم عمل جراحی آب مروارید محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی حدت بینایی و عیوب انکساری باقیمانده پس از عمل جراحی در بیماران با آب مروارید وابسته به سن مراجعه کننده به بیمارستان شهید رحیمی خرم آباد در سال 97-1396 است.

در این مطالعه مقطعی علاوه بر عیوب انکساری، حدت بینایی و بیومتری 192 چشم (از 176 بیمار) مبتلا به آب مروارید وابسته به سن قبل و یک ماه بعد ازعمل جراحی بررسی شد. اندازه گیری عیب انکساری با اتورفرکتومتر، بیومتری توسط دستگاه IOL Master و محاسبه قدرت لنز داخل چشمی با فرمول   SRK/T انجام گرفت. جهت انجام تحلیل آماری در صورت توزیع نرمال داده ها از آزمون تی تست زوجی و در غیر این صورت از تست ناپارامتری ویلکاکسون استفاده شد و سطح معنی داری آزمون کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

از 192 چشم مورد مطالعه، میانگین اکی والان اسفر بیماران قبل از عمل 0/22± 0/7- دیوپتر بود که بعد از عمل به 0/06±0/04- دیوپتر رسید (0/001<p). میانگین حدت بینایی با بهترین اصلاح اپتیکی قبل از عمل 0/01±0/42 بود که به 0/01±0/91 بعد از عمل تغییر یافت (0/0001<p). میانگین طول محوری چشم ها قبل از عمل0/05 ±23/13 میلی متر بود که به 0/05 ± 23/07 میلی متر بعد از عمل رسید (0/001<p) و میانگین عمق اتاق قدامی قبل از عمل از 0/02±3/07 به 0/03±3/73 میلی متر بعد از عمل افزایش یافت (0/0001<p).

یافته ها نشان می دهد که عیوب انکساری در بیش از 86 درصد از بیماران مورد مطالعه بعد از عمل در محدوده قابل قبول (معادل اسفر 1/00± دیوپتر) است و حدت بینایی بعد از عمل در تمام بیماران با بهترین اصلاح اپتیکی 0/5 یا بهتر بود.