اثر پپتید مشتق از سم عقرب بر افزایش میزان نفوذ دوکسوروبیسین متصل به نانوذرات طلا در سلول های HeLa و MDA-MB-231

پپتیدهای نفوذکننده در سلول (CPPs)  می توانند از غشای سلولی عبور کنند و با قابلیت حمل مولکول های مختلف به درون سیتوپلاسم سلول ها در زمینه رهایش دارویی، ژن درمانی و درمان سرطان مورد استفاده قرار بگیرند. نانوذرات طلای کروی (GNPs) بدلیل سنتز آسان، حلالیت بالا، پراکنش نوری فوق العاده و عدم سمیت ابزار مناسبی برای تصویربرداری مولکولی می باشند. در این مطالعه از یکی از پپتیدهای مشتق از پپتید ماروکلسین (MCa) سم عقرب (MCaUF1-9-C) برای اتصال به نانوذرات طلا استفاده شد تا قابلیت نفوذ انتخابی داروی ضدسرطان متصل به سامانه پپتید-نانوذره، به رده های سلولی سرطانی و میزان مرگ و میر سلولی حاصل از آن مورد ارزیابی قرار گیرد.

سلول های HeLa و MDA-MB-231 با غلظت 500 نانومولار داروی ضدسرطان دکسوروبیسین (DOX) متصل به GNP (DOX-GNP) و MCaUF1-9-C-GNP (DOX-MCaUF1-9-C-GNP) تیمار شدند و میزان مرگ میر سلولی آن ها با استفاده از روش MTT اندازه گیری گردید. نفوذ کیفی نانوذرات طلا به درون سلول ها با استفاده از میکروسکپ زمینه تاریک و نفوذ کمی آن ها با کمک طیف سنجی جذب اتمی (AAS) مورد بررسی قرار گرفت.

حدود 87% از سلول های HeLa بعد از تیمار با  DOX-GNP و DOX-MCaUF1-9-C-GNP زنده باقی ماندند؛ درحالیکه درصد بقای سلول های MDA-MB-231 پس از تیمار با DOX-MCaUF1-9-C-GNP، %30 کاهش یافت. بعلاوه مطالعه با میکروسکپ زمینه تاریک نشان داد که نفوذ نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول های MDA-MB-231 بیشتر از سلول های  HeLa می باشد. داده های حاصل از طیف سنجی جذب اتمی نیز نشاندهنده 33% برداشت نانوذرات DOX-MCaUF1-9-C-GNP در سلول های MDA-MB-231 بود.

 نتایج بدست آمده نشان داد سامانه پپتید-نانوذره می تواند ابزار مناسبی برای طراحی یک سیستم رهایش دارو با قابلیت نفوذ انتخابی باشد.