تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی و وضعیت آنتی اکسیدانی تام بافت قلب موش های صحرایی دیابتی

شواهد حاکی از افزایش استرس اکسیداتیو و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی تام حاصل از فعالیت ورزشی منظم در بافت قلب بیماران دیابتی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده بر سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی و وضعیت آنتی اکسیدانی تام بافت قلب موش_های دیابتی می باشد.

در این مطالعه تجربی 24 سر موش نر نژاد ویستار (با سن 10 هفته و وزن 8/11±256 گرم) به 4 گروه 6 تایی تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته تمرین استقامتی فزاینده انجام دادند. 48 ساعت پس از اتمام پروتکل سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، گلوتاتیون و گلوتاتیون_پراکسیداز) و وضعیت آنتی اکسیدانی تام بافت قلبی موش ها اندازه گیری شد. جهت مقایسه های بین گروهی از نرم افزار version 25  SPSS آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و جهت بررسی ارتباط بین شاخص ها از آزمون پیرسون استفاده شد.

نتایج نشان دهنده تفاوت در وضعیت آنتی اکسیدانی تام، کاتالاز و گلوتاتیون (0/001=p) معنی دار و در گلوتاتیون پراکسیداز (0/240=p) معنی دار نبود. و آزمون تعقیبی افزایش معنی داری در وضعیت آنتی اکسیدانی تام و کاتالاز (تمرین سالم، کنترل سالم و تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی)؛ گلوتاتیون (تمرین سالم (0/001=p) و کنترل سالم (0/049=p) نسبت به کنترل دیابتی)؛ (تمرین سالم (0/003=p) نسبت به تمرین دیابتی) نشان داد. در نهایت برخی ارتباطات بین آنزیم های آنتی اکسیدانی و وضعیت آنتی اکسیدانی تام معنی دار بودند.

 با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد تمرین استقامتی فزاینده موجب افزایش سطوح آنزیم های آنتی اکسیدانی و بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی تام شده و در نتیجه موجب کاهش استرس اکسیداتیو بافت قلبی موش های دیابتی می شود.