مفهوم تقارن بین عناصر مادی و معنوی در نگرش های مختلف منطقی (نگرش مناسب برای قانون گذاری)

برابر اصول پذیرفته شده حقوق جزا، صرف وجود عنصر مادی و معنوی برای تحقق جرایم نیازمند به هر دو عنصر کفایت نمی کند، بلکه هم زمانی آن ها نیز ضروری است.این مساله بیانگر مفهوم تقارن بین عناصر مادی و معنوی می باشد.از سوی دیگر،دانش منطق ابزاری است که با ارایه تعاریفی صحیح از مفاهیم پیرامون،اندیشه ها را از افتادن در خطاها مصون نگه می دارد.در این مقاله هدف آن است که به بررسی مفهوم تقارن بین عناصر در برخی اندیشه های منطقی که توسط بزرگان ارایه شده،پرداخته شود تا پس از آن معلوم گردد کدام یک از این اندیشه ی منطقی مفهومی بهتر از تقارن را برای قانون گذاری ارایه می کنند که ضمن حفظ اصول مبنایی حقوق جزا، واقعیت ها و مصالح اجتماعی نیز مورد توجه قرار گیرد تا نظام کیفری به هدف والای خود یعنی عدالت به نحو بهتری نایل آید.از این رو،در این مقاله ابتدا به بیان برخی از اندیشه های منطقی پرداخته می شود و سپس مفهوم تقارن از نگاه این اندیشه های منطقی مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت مشخص می شود که کدام اندیشه یا اندیشه های منطقی با تعریف خود از مفهوم تقارن زمینه را جهت تامین مصالح اجتماع و عدالت کیفری فراهم می آورد.