برخی بازتاب های اکوفیزیولوژیک و زراعی چند رقم گلرنگ متحمل به شوری تحت تنش کمبود آب

مطالعه به منظور شناسایی اثرات کمبود آب روی بازتاب های اکوفیزیولوژیک و زراعی گلرنگ و معرفی صفات فیزیولوژیک مناسب برای  گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی جهت کشت در اراضی شور و خشک انجام گردید.

آزمایش به صورت کرت های خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی طی دو سال زراعی (از 1396 تا 1398) اجرا گردید. فاکتور اصلی خشکی با دو سطح بدون تنش و تنش از مرحله گل دهی تا رسیدگی دانه و فاکتور فرعی شش ژنوتیپ متحمل به شوری گلرنگ شامل پدیده، گل مهر، مکزیک 14، مکزیک 248، مکزیک 295 و پرنیان بودند.

عملکرد دانه، روغن و اجزای عملکرد همه ژنوتیپ ها در اثر خشکی به طور معنی داری کاهش یافتند. مقادیر کلروفیل برگ، هدایت روزنه و مقدار نسبی آب برگ (RWC) بین ژنوتیپ ها متفاوت بوده و در اثر تنش خشکی کاهش معنی داری داشتند. هدایت روزنه و RWC با تعداد طبق در بوته و درصد روغن وRWC با عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی دار داشتند. همچنین همبستگی تعداد طبق در بوته و تعداد دانه در طبق با همدیگر و با درصد روغن، عملکرد دانه و روغن مثبت و معنی دار بوده و نقش تعیین کننده ای در محصول دهی داشتند.

هدایت روزنه و RWC  توان بازتاب اثرات خشکی آخر فصل در گلرنگ را دارند و می توانند برای گزینش ژنوتیپ های متحمل به خشکی به کار روند. ژنوتیپ های گل مهر، مکزیک 14، مکزیک 248 و مکزیک 295 بیشترین عملکرد دانه و روغن را در هر دو شرایط آبی داشته و برای کشت در اراضی شور حاشیه دریاچه اورمیه و مناطقی با اقلیم مشابه مناسب می باشند.