اثر تامسولوزین بر هیستوپاتولوژی بیضه و هورمون های سرم در موش های صحرایی نر بالغ: مطالعه تجربی

تامسولوزین یک عامل مهار کننده گیرنده های آلفا آدرنرژیک است که برای از بین بردن علایم بالینی و درمان احتباس ادراری حاد استفاده می شود.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات تامسولوزین بر محور اندوکرین و بافت بیضه در موش های صحرایی نر بالغ است.

در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (وزن 250 تا 300 گرم) به سه گروه تقسیم شدند: 1-شاهد (آب مقطر)، 2- آزمایش 1 (تامسولوزین 2/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) و 3 - آزمایش 2 (دریافت تامسولوزین 4/0 میلی گرم بر کیلوگرم در روز)، دریافت دارو از طریق گاواژ خوراکی به مدت 28 روز انجام شد. سطح هورمون های سرمی و هیستوپاتولوژی بیضه در پایان آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت.

وزن بیضه در این مطالعه در گروه آزمایشی به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. کاهش معنی داری در وزن بیضه (004/0 p=) و تعداد سلول های لیدیگ (012/0p=) در گروه های تحت درمان با تامسولوزین دیده شد. تامسولوزین موجب بهبود پروفایل هورمون ها را در گروه های آزمایشی شد. همچنین تامسولوسین با دوز بالا به طور معنی داری تعداد سلول های لیدیگ، اسپرماتوگونی، ضخامت لایه ژرمینال و قطر لوله های منی ساز را تغییر داد.

با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از تامسولوسین، احتمالا با تاثیر بر سیستم آدرنرژیک، باعث کاهش غلظت تستوسترون می شود و تاثیرات مخربی بر فعالیت پرولیفراتیو سلول های زایا دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود برای کاهش اثرات جانبی، بهتر است تامسولوزین با دارویی دیگر بصورت ترکیبی تجویز گردد.