ارزیابی اثر کشنده کورکومین و مشتقات آن بر علیه لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

لیشمانیا ماژور توسط پشه خاکی هایی از جنس فبوموتوموس منتقل شده و در انسان باعث زخم های جلدی می شود.کورکومین از زردچوبه به دست آمده و مشتقات مختلفی از آن تهیه می شود. در پژوهش حاضر اثر کورکومین و مشتقات کورکومین بر لیشمانیا ماژور در محیط برون تنی مورد بررسی قرار گرفته است.

 کورکومین با خلوص 70 و 90 درصد و مشتقات آن یعنی بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومینDAC، وانادیل کورکومین 2 (CUR) VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2 (DAC) VO ، ایندیوم کورکومین 3 (CUR) In  و گالیوم کورکومین 3 (CUR) Ga  سنتز و غلظت های 50 تا 800 میکروگرم/ میلی لیتر آن ها در گلیسیرین تهیه گردید. 106 پروماستیگوت لیشمانیا ماژور به هر چاهک پلیت 96 خانه اضافه و 100 میکرولیتر از هر کدام از مشتقات کورکومین به آن افزوده شده و به مدت 24 ساعت در دمای 25 درجه سانتی گراد نگهداری شد. سنجش میزان کشندگی ترکیبات بر علیه لیشمانیا ماژور و همچنین بررسی اثر سمی آن ها بر روی سلول های (vero) با استفاده از تست MTT ارزیابی گردید.

اثر کشنده کورکومین و مشتقات آن بر علیه لیشمانیا با افزایش غلظت دارای سیر افزاینده ای بود. شاخص IC50 ضد لیشمانیایی کورکومین 70 و 90 درصد، بیس دی متوکسی کورکومین BDMC، دی استیل کورکومین DAC، وانادیل کورکومین 2 (CUR) VO، وانادیل دی استیل کورکومین 2 (DAC) VO، ایندیوم کورکومین 3 (CUR) In و گالیوم کورکومین 3 (CUR) Ga به ترتیب عبارت بودند از ، 110، 93، 101، 103، 98، 103، 51 و 58 میکروگرم/ میلی لیتر و اثر کشنده این ترکیبات بر علیه سلول های (vero) نیز به ترتیب عبارت بودند از 1/33، 19، 21، 3/20، 17، 21، 3/25، 16 درصد.

 گالیوم کورکومین و ایندیوم کورکومین نسبت به کورکومین و سایر مشتقات، بیشترین اثر ضد لیشمانیایی را از خود نشان داده و در عین حال ایمن ترین مشتقات کورکومین برای سلول های پستاندار بودند.