مطالعه ساختار لیتوسفر شمال غرب ایران با استفاده از تابع گیرنده S

در این مقاله نتایج تحلیل و مهاجرت به عمق توابع گیرنده S در شمال غرب ایران ارایه می شود. شبکه لرزه نگاری مورد استفاده در این مطالعه شامل 23 ایستگاه باند پهن و متوسط است که از ساحل غربی دریای خزر آغاز شده و تا ساحل شرقی دریاچه ارومیه در امتداد یک خط تقریبا مستقیم با جهت گیری شرقی-غربی و عمود بر رشته کوه های تالش ادامه می یابد و از مجاورت آتش فشان های سهند و سبلان می گذرد. زلزله های دورلرز ثبت شده از زلزله های رخداده در فاصله رومرکزی 55 درجه تا 85 درجه و بزرگای بیش از 5/5 که از بانک داده جمع آوری شده در بازه زمانی آگوست 2008 تا جولای 2012 استخراج شدند و توابع گیرنده S با واهمامیخت مولفه شعاعی از مولفه قایم به دست آمد. نتایج حاصل از بر هم انبارش این توابع گیرنده S نشان می دهد که شمال غرب ایران دارای لیتوسفر نسبتا نازکی است که ضخامت آن در بیشتر مناطق برابر با 10±80 کیلومتر است و در زیر سبلان به 10±120 کیلومتر افزایش می یابد. به نظر می رسد نازک بودن لیتوسفر تطابق نزدیکی با وجود بی هنجاری های دمایی در شمال غرب ایران دارد. پوسته و لیتوسفر در زیر آتش فشان سبلان نسبت به نواحی اطراف ضخیم تر است که می تواند ناشی از همگرایی بلوک خزر جنوبی و لیتوسفر قاره ای شمال غرب ایران باشد. به علاوه نتایج ما یک پله در مرز موهو در زیر کوه های تالش را آشکار می کند که به نظر می رسد به علت مجاورت پوسته خزر جنوبی و پوسته قاره ای شمال غرب ایران در این منطقه باشد.