پاسخ تروپونین قلبی T به یک مسابقه با شدت بالا و ارتباط آن با QT اصلاح شده در ورزشکاران تمرین کرده

دستیابی به راهکارهای جدید به منظور پایش بهتر علل مرگ ناگهانی قلبی در ورزشکاران و ایجاد روندهای مراقبت پزشکی برای کنترل هزینه های پایش و درمان آن ها، ضروری به نظر می رسد. هدف این مقاله، بررسی تاثیر یک مسابقه ورزشی با شدت بالا بر تروپونین قلبی T و ارتباط آن با QTc در ورزشکاران تمرین کرده می باشد.

سی و دو مرد ورزشکار(سن: 7/9±4/26 سال، شاخص توده بدن: 6/6±1/25 کیلوگرم بر متر مربع) در این تحقیق شرکت کردند و به مسابقه با شدت بالا 8 دقیقه ای با آیتم های 400 متر دویدن بر روی نوار گردان، حرکت لیفت مرده سه گانه، وزنه های 110 کیلوگرم 5 تکرار، 130 کیلوگرم 3 تکرار و 150 کیلوگرم 1 تکرار، بارفیکس 30 تکرار، تاب دادن کتلبل 30 کیلوگرمی و پرتاب 20 توپ شنی با وزن های متفاوت به فاصله 5 متری پشت جعبه 75 سانتی متری پرداختند. برای اندازه گیری QTc استراحت از الکتروکاردیوگرام لید II استفاده شد. قبل و بلافاصله پس از مسابقه، خون وریدی برای اندازه گیری تروپونین قلبی T اندازه گیری شد. برای بررسی تفاوت بین تمامی متغیرهای در حالت استراحت، پس از مسابقه و بعد از اصلاح داده ها با حجم پلاسما از دست رفته از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد و هم چنین برای بررسی رابطه تمامی متغیرها با QTc از آزمون پیرسون استفاده شد.

در مقایسه با استراحت، بلافاصله بعد از مسابقه با شدت بالا تروپونین قلبی T افزایش معناداری را نشان داد ولی پس از اصلاح داده های خام با حجم از دست رفته پلاسما، تغییر معناداری نداشت (F1.31=832, P<0.001). نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین QTc استراحت با تروپونین قلبی T استراحت و پس از مسابقه ورزشی با شدت بالا رابطه معناداری وجود ندارد.

رابطه معناداری بین QT اصلاح شده با تروپونین قلبی T در ورزشکاران تمرین کرده پس از مسابقه با شدت بالا وجود ندارد. احتمالا QT اصلاح شده نمی تواند ابزاری برای پیش بینی آسیب میوکارد و آزاد شدن تروپونین قلبی T در جمعیت ورزشکاران باشد ولی نیاز به تحقیقات بیشتری در ورزشکاران رشته های متفاوت ورزشی می باشد.