مقایسه تعادل ایستا، پویا و انحنای ستون فقرات در زنان با و بدون دیاستازیس رکتی شکمی در دوره پس از زایمان
به افزایش فاصله بین دو عضله راست شکمی در دوران بارداری و پس ازآن دیاستازیس رکتی می گویند. اختلالات اسکلتی عضلانی بسیاری برای زنان مبتلا به این عارضه پس از زایمان در ناحیه کمری-لگنی به وجود می آید. هدف از این پژوهش مقایسه تعادل ایستا، پویا و انحنای ستون فقرات در زنان با و بدون دیاستازیس رکتی شکمی در دوره پس از زایمان می باشد.
مطالعه حاضر یک مطالعه گذشته نگر از نوع مورد_شاهدی است. 40 زن 2 تا 5 ماه پس از زایمان در این مطالعه شرکت کردند و به دو گروه سالم (20n=) با میانگین سنی 88/4±45/26 سال و مبتلا به دیاستازیس رکتی (20n=) با میانگین سنی 18/5±35/29 سال تقسیم شدند. برای ارزیابی دو گروه در این مطالعه، از خط کش منعطف جهت ارزیابی انحنای ستون فقرات و به منظور سنجش تعادل ایستا و پویا، از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون آماری t مستقل مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
نتایج این تحقیق نشان داد که بین دو گروه، زاویه لوردوز کمری معنی دار (0/05≤p) و زاویه کایفوز سینه ای غیرمعنی دار می باشد (0/05≥p). همچنین نتایج تعادل استاتیک در حالت ثبات کلی، قدامی-خلفی و جانبی تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد (0/05≤p)، اما در تعادل داینامیک به جز در ثبات قدامی-خلفی (0/05≤p)، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05≥p).
پژوهش حاضر نشان داد که هایپرلوردوزیس کمری و عدم ثبات پوسچرال متعاقب با دیاستازیس رکتی شکمی به وجود می آید و زنان مبتلا به این عارضه پس از زایمان بدون مدالیته های درمانی، بهبودی اندکی دارند، زیرا پس از زایمان با توجه به کوچک شدن حجم رحمی، عضلات شکمی شل و آویزان می شود و عدم حمایت عضلانی در این ناحیه به وجود می آید که می تواند موجب افزایش نوسانات پوسچرال زنان بیمار نسبت به زنان سالم و کند شدن روند بهبودی هایپرلوردوزیس گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.