نگاهی انتقادی به درون مایه آثار کودکان

آثار ادبی کودکان باید با مفاهیمی ساده، روان و زیبا عرضه شوند؛ چه بسیار موضوعات ارزشمندی که به‏دلیل بیان نادرست به‏خوبی القا نمی شوند. مفاهیم بلند دینی چون توحید، معاد، نبوت، مسجد، نماز، شهید و مفاهیم اجتماعی و اخلاقی چون دوستی، همکاری و تعاون، سلام کردن، پاکی و... گاه در ساختی نامناسب و بیانی غیرهنرمندانه و غیرکودکانه طرح و به‏جای تاثیر، گریز و پرهیز را باعث می شوند. نگاه انتقادی به درون مایه آثار کودکان و نوجوان از دو منظر کلی قابل بررسی خواهد بود؛ گاه نویسندگان این حوزه به جای توجه به نیازهای مخاطب، صرفا با هدف آماده کردن و آموزش دادن وی، دست به خلق اثر می زنند، نگارش این‏گونه آثار صرفا تعلیمی و تهذیبی و فاقد عناصر لذت آفرین، چندان با ذوقیات مخاطب همخوانی نخواهد داشت. نگاه انتقادی دیگری نیز می توان به درون مایه آثار کودک و نوجوان داشت. برخی از نویسندگان بدون توجه به قدرت درک مخاطب اثری را پدید می آورند که فهم آن از توان کودک فراتر است؛ بدیهی است که هر نوع مفاهیم و مضامینی در سطح درک مخاطب نیست. پژوهشگر با نگاهی انتقادی برخی از کاربردهای نادرست یا مغرضانه درون مایه را در آثار کودکان مورد بررسی قرار می دهد و معتقد است آثار ادبی این گروه باید موردتوجه جدی قرار گیرد؛ چراکه این مخاطبان هنوز به درجه ای از ادراک نرسیده اند که بتوانند آثار پیچیده ادبی را درک کنند. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و گردآوری داده ها اغلب به روش کتابخانه‏ای است.