طراحی شبکه ی حمل و نقل بر اساس معیار انعطاف پذیری شبکه و تئوری حسرت

شبکه های حمل ونقل، یک زیرساخت اساسی و پرهزینه در جوامع امروزی است، که باید به شکل بهینه استفاده شوند. بدین منظور برای رویارویی با عدم قطعیت ها و انواع تغییرات سیستم، لازم است رویکردی با انعطاف پذیری بیشتر اتخاذ شود. در مطالعه ی حاضر، مدل طراحی شبکه بر مبنای افزایش انعطاف پذیری و با تمرکز بر افزایش قابلیت بقا(نسبتی از تقاضا که پس از شکست یک یا چند کمانگره همچنان پاسخ داده می شود)، در مقابل تغییرات روزانه توسعه یافته است. پاسخ کاربران به هرگونه تغییر در شبکه و پیش بینی الگوی ترافیکی بر اساس یک مدل رفتاری مناسب، بخش اساسی مسئله ی طراحی شبکه است. با توجه به محدودیت های تیوری مطلوبیت، تیوری حسرت به عنوان جایگزین معرفی شده و برای مدل سازی پاسخ کاربران به بهبود شبکه، یک مدل تعادل احتمالی کاربر با استفاده مفهوم حسرت توسعه یافته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که شبکه ی بهبود یافته با مدل طراحی شبکه بر مبنای قابلیت بقا، در صورت انسداد هر یک از کمان ها، عملکرد بهتری نسبت به شبکه ی بهبود یافته با سایر مدل ها به نمایش می گذارد.