تاثیر هوش اخلاقی بر خودآگاهی دانش آموزان با رویکرد تعلیم و تربیت اسلامی به منظور ارائه مدل

هدف این پژوهش تاثیر هوش اخلاقی برخودآگاهی دانش آموزش بارویکرد تعلیم وتربیت اسلامی به منظور ارایه مدل بود.روش پژوهش برحسب هدف،کاربردی-بنیادی؛ برحسب نوع داده،آمیخته  (کیفی-کمی) ازنوع اکتشافی؛ و برحسب زمان گرداوری داده مقطعی؛ برحسب روش گرداوری داده توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری بخش کیفی پژوهش شامل خبرگان دانشگاهی و معلمان مدارس شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و اصل اشباع 23 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. گروه دوم از جامعه آماری، شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال 1398 بودند که باروش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای، 346 نفربه عنوان حجم نمونه انتخاب شد به منظور  تحلیل داده ها در بخش کیفی نتایج مصاحبه کدگذاری شد و در بخش کمی نیز به منظور توصیف ویژگی های جمعیت شناسی و متغیرهای پژوهش از آمار توصیفی و از شاخص های درصد فراوانی، جدول و نمودار استفاده شد و در بخش استنباطی نیز به منظور آزمون سوالات پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری، آزمونt تک نمونه ای و از نرم افزارهای SPSS-v23، Smart Pls-v2 و Lisrel-v8 استفاده شد. نتایج نشان داد مولفه های تشکیل دهنده هوش اخلاقی با رویکرد تعلیم و تربیت اسلامی عبارت از درستکاری، مسئولیت پذیری، بخشش، دلسوزی، ارزش های اخلاقی و مهارت های ارتباطی بود. همچنین مولفه های خودآگاهی بر اساس رویکرد تعلیم و تربیت اسلامی شامل خودآگاهی عمومی، خودآگاهی خصوصی، هوش هیجانی و... بود. همچنین نتایج نشان داد هوش اخلاقی و مولفه های آن بر خودآگاهی دانش آموزان بر اساس رویکرد تعلیم و تربیت اسلامی تاثیر دارد. همچنین مدل پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود.