اثر اسیدی فایر سدیم دی فرمات (NDF) و اسید سیتریک بر ترکیب بیوشیمیایی بدن، فعالیت آنزیم های سرمی و بافت دستگاه گوارش ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

مطالعه حاضر به ارزیابی اثرات سطوح اسیدی فایر سدیم دی فرمات و اسید سیتریک بر ترکیب بدن، فعالیت آنزیم های سرمی و بافت دستگاه گوارش در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) می پردازد. تعداد 630 قطعه ماهی (میانگین وزن 72/0 ± 55/16 گرم) به طور تصادفی در 21 مخزن (30 ماهی در هر مخزن) توزیع شدند. آزمایش به مدت 60 روز در هفت تیمار آزمایشی شامل شاهد (فقط غذای تجاری FFT2)، سه سطح 2/0% (تیمار A)، 4/%0 (تیمار B) و 6/0% (تیمار C)  سدیم دی فرمات در جیره به تنهایی و سه سطح در ترکیب با اسید سیتریک به میزان 1/0% (تیمار D)، 2/%0 (تیمارE) و 3/0% (تیمارF) که به جیره پایه غذای تجاری FFT2 افزوده شدند، انجام شد. ماهی ها 3 بار در روز در ساعات 8، 12 و 16 و به میزان 2% وزن بدن به مدت 2 ماه غذادهی شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که سطوح مختلف سدیم دی فرمات و اسید سیتریک در جیره غذایی تاثیر معنی داری بر میزان فعالیت آنزیم های سرمی ماهی قزل آلای رنگین کمان در مقایسه با تیمار کنترل نداشت (05/0<p)، ولی تفاوت معنی داری بر میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت ترکیب بدن در بین گروه های آزمایشی نشان داد (05/0>p). بیشترین میزان ارتفاع و عرض پرز، تعداد سلول های موکوسی، ضخامت لایه سروزی روده، ضخامت پارین و زیرمخاط روده و ضخامت لایه عضلانی در تیمار D مشاهده شد که اختلاف معنی داری با دیگر تیمار ها نشان داد (05/0>p) و کمترین میزان شاخص های مذکور در گروه شاهد ثبت شد. بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن 1/0% سدیم دی فرمات و 1/0% اسید سیتریک به جیره غذایی ماهیان قزل آلای رنگین کمان، به علت بهبود شاخص های ترکیب بدن شامل افزایش پروتئین و خاکستر و بهبود شاخص های بافتی روده ممکن است مفید واقع شود.