بررسی اثرات مصرف رزوراترول بر روی میزان اوروتنسین 2 و گیرنده آن در بافت قلب رت های دیابتی

افراد مبتلا به دیابت به طور جدی در معرض بیماری های قلبی- عروقی قرار دارند. اوروتنسین 2 و گیرنده آن نقش اساسی در ایجاد بیماری های قلبی- عروقی از طریق تولید گونه های فعال اکسیژن دارند. رزوراترول به عنوان یک پلی فنول دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد دیابت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات رزوراترول بر میزان اوروتنسین 2 و گیرنده آن با توجه به بیومارکرهای بیوشیمیایی در قلب رت های دیابتی بوده است.

 در این مطالعه 48 سر رت نر ویستارآلبینو 8-5 هفته ای به 6 گروه تقسیم شدند. رزوراترول را در کربوکسی متیل سلولز 5/0 درصد حل کرده و به صورت خوراکی به رت ها داده شد. در پایان 60 روز درمان با رزوراترول، بافت قلب رت ها جمع آوری شد.

وزن رت های دیابتی تحت درمان با دوزهای (90 و 10 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن) رزوراترول، در پایان تیمار در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی داری افزایش یافت. میزان قندخون، لیپیدها،MDA ، CK-MB و LDH در سرم رت های گروه دیابتی با مصرف 10 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن رزوراترول، در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش نشان دادند. همچنین میزان اوروتنسین 2 و گیرنده آن در بافت رت ها با مصرف 10 میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن رزوراترول نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد.

 درمان با رزوراترول موجب کاهش قندخون، پروفایل لیپیدی، وزن،MDA  و آنزیم های قلبی گردید. علاوه بر این رزوراترول موجب کاهش معنی دار اوروتنسین 2 و گیرنده در بافت قلب شد که نشان دهنده اثر تعدیلی این ترکیب در خصوص عوارض ناشی از دیابت می باشد.