ارزیابی حساسیت دارویی گونه های Aspergillus جدا شده از بیماران مبتلا به Onychomycosis نسبت به داروهای ایتراکونازول، وریکونازول و آمفوتریسین

امروزه، شیوع Onychomycosis ناشی از قارچ های رشته ای غیر درماتوفیتی در حال افزایش است. از آن جایی که Aspergillus شایع ترین عامل ایجاد کننده ی این بیماری می باشد، مطالعه ی حاضر به منظور ارزیابی حساسیت دارویی سویه های بالینی Aspergillus عامل Onychomycosis نسبت به داروهای ایتراکونازول، وریکونازول و آمفوتریسین B انجام شد.

این مطالعه ی مقطعی بر روی 50 سویه ی Aspergillus جدا شده از بیماران مبتلا به Onychomycosis مراجعه کننده به آزمایشگاه های تشخیصی بیمارستان های دانشگاهی مشهد انجام شد. بر اساس بررسی فنوتیپی و مولکولی کلنی های Aspergillus، بیشترین فراوانی با 34 مورد مربوط به Aspergillus flavus بود. آزمایش حساسیت دارویی طبق شیوه نامه ی Clinical and Laboratory Standards Institute-M38-A2 (CLSI-M38-A2) انجام گرفت و میزان Minimum inhibitory concentration (MIC) داروها تعیین گردید.

از 50 نمونه ی ناخن، 13 مورد مربوط به مردها و 37 مورد مربوط به زن ها بود. از این تعداد، 15 مورد مربوط به ناخن های دست و 33 مورد مربوط به ناخن های پا و 2 مورد به طور مشترک مربوط به ناخن های دست و پا بود. 7/14 درصد ایزوله های Aspergillus flavus با داشتن MIC > 2 میکروگرم/میلی لیتر نسبت به آمفوتریسین B به عنوان ایزوله های بالینی مقاوم تلقی شدند و حساسیت نسبت به ایتراکونازول و وریکونازول 100 درصد بود. 90 MIC داروهای آمفوتریسین B، ایتراکونازول و وریکونازول به روش Broth microdilution برای گونه ی Aspergillus flavus به ترتیب 4، 25/0 و 1 میکروگرم/میلی لیتر به دست آمد. اختلاف معنی داری در MIC دو داروی ایتراکونازول و آمفوتریسین B دیده شد (050/0 > P).

تمامی گونه های Aspergillus نسبت به داروهای ایتراکونازول و وریکونازول حساس می باشند و این دو دارو، موثرتر از آمفوتریسین B بر روی گونه های Aspergillus می باشند. با توجه به حساسیت متفاوت این گونه ها نسبت به عوامل ضد قارچی، انجام آزمایش حساسیت دارویی به منظور انتخاب داروی مناسب ضروری به نظر می رسد.