تحلیل فضایی پارک‏ها و فضاهای سبز شهری با استفاده از مدل کوپراس و GIS (مورد مطالعه: مناطق 22گانه شهر تهران)

فضای سبز نماینده طبیعت در شهر است و به‏ عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آن‏ها نقش اساسی را داراست و کمبود آن می‏تواند اختلالات جدی در حیات شهرها به‏ وجود آورد. با توجه به اهمیت فضای سبز در زندگی شهری امروزی، هدف از تحقیق حاضر بررسی کمی فضاهای سبز در مناطق 22گانه کلا‏ن‏شهر تهران است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی‏- تحلیلی است. برای تجزیه و تحلیل داده ‏ها و اطلاعات از مدل کوپراس و روش‏های خودهمبستگی فضایی در Arc Gis استفاده شده است. یافته‏ های حاصل از تحلیل کوپراس نشان می‏هد مناطق 12، 3، و 16 به‏ ترتیب با بیشترین امتیاز در جایگاه نخست و در مقابل مناطق 20، 14، و 13 با وضعیتی نامناسب‏تر در جایگاه آخر قرار گرفته‏ اند. مقدار شاخص موران نیز 142/0 به‏ دست آمده است که با توجه به نزدیکی به منفی یک نشان می‏دهد نحوه توزیع فضاهای سبز شهری به صورت تصادفی و بدون برنامه‏ ریزی است. همچنین، نتایج k ریپلی نیز نشان داد فضاهای سبز شهری در سطح مناطق به‏ صورت پراکنده توزیع شده و با افزایش فاصله بین فضاهای سبز شهری به‏ صورت خوشه‏ ای نزدیک‏تر شده است. درمجموع، وضعیت شاخص‏ها و سرانه فضای سبز شهری در مناطق 22‏ گانه در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. با این‏ حال، با مقایسه‏ ای که انجام گرفته است برخی مناطق وضعیت بهتری نسبت به دیگر مناطق داشته‏ اند.