تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی- عضلانی بر پارامترهای مکانیکی پرش عمقی افراد مبتلا به آسیب عضلانی القایی تمرین

تاثیر پیشگیراننده کشش PNF با انتظار کاهش خطر آسیب عضلانی القاء شده ناشی از تمرینات برونگرا و تقویت عملکرد پرش عمقی است، لذا هدف مطالعه حاضر تاثیر پیشگیراننده کشش تسهیل عصبی- عضلانی بر پارامترهای مکانیکی پرش عمقی دانشجویان مرد غیر ورزشکار مبتلا به آسیب عضلانی القایی تمرین است.

این تحقیق از نوع یک سو کور و با یک طرح تصادفی کنترل شده بود که در آن 42 نفر دانشجوی غیر ورزشکار بصورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت نمودند. آزمودنیها به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. متغیرهای وابسته قبل و 48 ساعت بعد از القاء کوفتگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. حداکثر و حداقل جابجایی، زمان پرواز، توان مفصلی، حداکثر نیروی فرود، سرعت لحظه ایی زمان تیک آف در قبل و بعد از 48 ساعت از تمرینات پلایومتریک اندازه گیری شدند. برای ارزیابی متغیرهای کینماتیکی از سیستم تحلیل حرکتی Vicon شامل 4 دوربین پرسرعت مادون قرمز سری T با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز و برای اندازه گیری نیروهای عکس العمل زمین از دو صفحه نیرو Kistler با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز استفاده شد. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری تجزیه و تحلیل شدند.

اختلاف معنی دار بین پیش آزمون-پس آزمون گروه تجربی حداکثر جابجایی عمودی (028/0=P)، زمان پرواز (042/0=P) و میانگین توان (026/0=P) حین اجرای پرش عمقی وجود داشت.

این رویکرد پیگیراننده بر افت پارامترهای مکانیکی پرش عمقی افراد مبتلا به آسیب عضلانی القایی تمرین اثربخش بوده است، لذا توام نمودن کشش PNF با تمرینات برونگرای القاء کننده کوفتگی می تواند بر حفظ سطوح پارامترهای عملکردی و یا عملکرد تضعیف شده ناشی از آسیب عضلانی القایی تمرین مفید باشد.