نقش گرایش های مذهبی حاکمان در توسعه موقوفات از قرن هفتم تا دوره انقلاب اسلامی

ازآنجایی که وقف نوعی سرمایه گذاری برای برطرف نمودن نیازهای مادی و معنوی مردم است ازلحاظ اجتماعی یک نهاد کلان اجتماعی محسوب می شود لذا مطالعه در این حوزه حایز اهمیت است. با تهاجم  مغولان به ایران در (616 ه ق)، بسیاری از آثار وقفی تخریب شد. بعد از دوران گذار اولیه، بهبود شرایط اجتماعی و گرایش حاکمان مغول به اسلام، اهتمام به نهاد وقف از سوی حاکمان و مردم بیش از پیش فزونی یافت. این پژوهش با هدف شناسایی انگیزه های و عوامل موثر بر توسعه موقوفات حاکمان، از آخرین دوره حکومت نا مسلمانی(از اوگتای قاآن تا غازان خان) تا دوره انقلاب اسلامی به اجرا درآمده است. پژوهشگر با فرض تاثیرگذاری نگرش حاکمان در تقویت و یا تضعیف نها د وقف و از طریق بازیابی اطلاعات کتابخانه ای و بررسی اسناد تاریخی به این سوال اساسی پرداخته که انگیزه های حاکمان در دوره های مختلف تا چه اندازه در توسعه و ترویج نهاد وقف موثر بوده است؟ نتایج به دست آمده نشان داد یکی از علل سیر تحولی اوقاف در دوره های مذکور گرایش های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و مذهبی حاکمان بوده است. با شکل گیری نظام جمهوری اسلامی و تاثیرگذاری شگرف امام (ره) به عنوان فقیهی عالم در مردم، نهاد وقف  رونق بی سابقه ای یافت. چرا که بنیانگذار جمهوری اسلامی حامی توسعه ی فرهنگ وقف بوده اند و موجب نفوذ بیشتر مفاهیم اسلامی در بین مردم و ترغیب آنان به وقف شدند.