بررسی اثرات اکستاسی بر روی فعالیت سیتوکروم 2C19 کبدی با استفاده از پروب امپرازول در مدل پرفیوژن کبدی موش صحرایی

این پژوهش در راستای بررسی اثرات مهاری اکستاسی (MDMA) بر روی فعالیت آنزیمی سیتوکروم 2C19 کبدی که یکی از آنزیم های مهم کبدی در پروسه متابولیسم طیف وسیعی از داروها می باشد، با استفاده از امپرازول به عنوان نشانگر فعالیت آنزیم (پروب) سیتوکروم 2C19 و روش پرفیوژن کبد ایزوله شده موش صحرایی انجام گردید.

در این مطالعه تجربی، از 20 موش صحرایی نر از نژاد Sprague-Dawley با وزن 250 الی 300 گرم استفاده شد. پس از ایزوله نمودن کبد حیوان، امپرازول با غلظت 400 میکرومولار عبور داده شده و غلظت امپرازول و متابولیت آن تعیین شد. سپس کبد با بافر پرفیوژن شستشو داده شده و MDMA با غلظت 300 نانوگرم در میلی لیتر به صورت یکطرفه از همان کبد برای مدت 30 دقیقه عبور داده شد. در مرحله بعد و متعاقب شستشوی مجدد کبد با بافر پرفیوژن، امپرازول برای بار دوم از کبد عبور داده شده و نسبت متابولیکی پس از مواجهه با MDMA تعیین گردید. این فرآیند در گروه دیگری از حیوانات با غلظت 600 نانوگرم در میلی لیتر از MDMA نیز تکرار شد.

تحلیل داده های حاصل از نمونه های سه فاصله زمانی پایانی پس از مواجهه کبد با MDMA به ترتیب نشانگر 6/26 درصد و 6/20 درصد کاهش در میزان نسبت متابولیکی امپرازول در دو غلظت 300 و 600 نانوگرم در میلی لیتر از ماده بود.

 با توجه به نتایج این مطالعه، مواجهه کبد با MDMA می تواند موجب کاهش معنی دار در فعالیت سیتوکروم 2C19 شود. برای بررسی دقیق تر این موضوع نیاز به مطالعات بیش تر می باشد.